دوستان پاک

دوستان پاک

چند سال پیش در جریان بازی های پارالمپیک (المپیک معلولین)
 در شهر سیاتل آمریکا 9 نفر از شرکت کنندگان دو100متر
 پشت خط آغاز مسابقه قرار گرفتند.
همه این 9 نفر افرادی بودند
 که ما آنها را عقب مانده ذهنی و جسمی می خوانیم.
آنها با شنیدن صدای تپانچه حرکت کردند.
 بدیهی است که آنها هرگز قادر به دویدن با سرعت نبودند
 و حتی نمی توانستند به سرعت قدم بردارند
 بلکه هر یک به نوبه خود با تلاش فراوان می کوشید
 تا مسیر مسابقه را طی کرده و برنده مدال پارالمپیک شود
 ناگهان در بین راه مچ پای یکی از شرکت کنندگان پیچ خورد .
 این دختر یکی دو تا غلت روی زمین خورد و به گریه افتاد
 هشت نفر دیگر صدای گریه او را شنیدند ،
 آنها ایستادند،
 سپس همه به عقب بازگشتند
 و به طرف او رفتند یکی از آنها که مبتلا به سندروم داون(عقب ماندگی شدید جسمی و روانی) بود،
خم شد و دختر گریان را بوسید و گفت : این دردت رو تسکین میده .
سپس هر 9 نفر بازو در بازوی هم انداختند
 و خود را قدم زنان به خط پایان رساندند.
 در واقع همه آنها اول شدند. تمام جمعیت ورزشگاه به پا خواستند
 و 10 دقیقه برای آنها کف زدند